Resistentie tegen Cercospora is effectief. Dat is een heldere conclusie uit het onderzoek dat Delphy afgelopen jaren heeft uitgevoerd in suikerbieten. Onderzoeker Harm de Boer merkt tegelijkertijd op dat Cercospora resistentie weliswaar mogelijkheden biedt om minder fungicide in te zetten maar dat het risico op andere schimmelziektes daardoor toeneemt.
Roest
In het onderzoek in 2023 was dat te zien in de vorm van meer Roest. In de objecten waar in plaats van de standaardfungicidebehandeling de helft van de fungicidebehandelingen is toegepast, was in zowel Cercospora resistente als niet resistente rassen een aantasting van Roest te zien. De Boer benadrukt dat zowel Roest maar ook Meeldauw schimmelziektes zijn die toe zullen nemen in geval van een verminderde inzet van fungicide. Daarbij is het verloop van het weer tijdens het groeiseizoen van groot belang. Meeldauw ontwikkelt zich in vochtige perioden, maar kan in drogere perioden ook zo weer verdwijnen. Roest was er in 2023 veel en het blad wordt ook dermate door roest aangetast dat een bescherming van het blad zeker nodig is voor een goede opbrengst.
Noodzaak
De proefopzet in 2023 bestond uit 15 rassen waarvan een aantal met een hogere resistentie tegen Cercospora. De rassen zijn behandeld met 4 maal een bespuiting tegen bladschimmels. Daarnaast is er een object 2 maal behandeld om de effectiviteit van de resistentie te toetsen en is er een object onbehandeld. Dit jaar bleek dat 4 behandelingen voor alle rassen voldoende was om geen opbrengstderving te hebben van bladziekten. Bij de objecten die 2 keer behandeld zijn blijkt dat de hogere resistentie tegen Cercospora werkt maar de proef toont aan dat behandeling tegen andere bladziekten wel noodzakelijk is. De rassen met een lagere resistentie tegen Cercospora en die 2 maal met een fungicide behandeld zijn toonden duidelijk een aantasting. Deze aantasting was dusdanig aldus De Boer dat dit leidde tot een lager suikergehalte. Op het onbehandelde gedeelte waren de rassen met een hogere resistentie tegen Cercospora dusdanig aangetast door andere bladziekten (met name roest) dat dit zorgt voor een opbrengstderving.
Kennis en kunde
Bij de beheersing van Cercospara is het belangrijk om de infectiekans te monitoren. Op de website van het IRS wordt het actuele beeld getoond van de Cercospora infectiekansen. Daar is duidelijk te zien dat de infectiedruk regionaal sterk kan verschillen. Naast de IRS kaart zijn er ook waarschuwingssystemen die de infectiekans van Cercospora voorspellen en daar een advies aan koppelen. Besef daarbij dat Cercospora sporen 2 tot 3 jaar achterblijven in de grond. Een belangrijk advies is om na de oogst de gewasresten direct onder te werken. Het najaar van 2023 toont aan dat deze maatregel seizoen afhankelijk is. De inzet van Cercospora resistente rassen is effectief maar leidt niet vanzelfsprekend tot een schadeloze bietenteelt. De kennis en kunde van de suikerbietenteler blijft van essentieel belang.
Cercospora
Cercospora is een schimmelaantasting, die in de tweede helft van het groeiseizoen optreedt. De ziekte is herkenbaar aan de kleine bladvlekken, met een doorsnede van 1 tot 3 mm. Cercospora ontstaat bij hoge nacht en dagtemperaturen.
De vlekken zijn omringd door een rood-violette rand en een duidelijke begrenzing met het gezonde weefsel. De vlekken gaan bij een zware aantasting in elkaar over en kunnen totale afsterving en verdorring van het blad tot gevolg hebben. De ziekte begint bij de buitenste bladeren, de plant reageert met het aanmaken van nieuw blad waardoor op den duur bij een zware aantasting de ananaskop ontstaat.
Levenswijze
De besmetting vindt over het algemeen plaats vanuit de grond. In de bladvlekken vormt de schimmel sporen, die jarenlang kiemkrachtig blijven en een volgend bietengewas kunnen aantasten. Tijdens het groeiseizoen wordt de schimmel door opspattend regenwater verder verspreid. In de plant wordt de schimmel door de vaatbundels getransporteerd. Hoge temperaturen, vocht en beregenen bevorderen het voorkomen van de ziekte. Het aantastingbeeld kan dus van jaar tot jaar wisselend zijn.
Roest
Roest (Uromyces betae) komt vaak voor in jaren, waarin het bietenblad lang nat blijft door lange dauwperioden en veel regen. De optimale temperatuur is 15-22°C. Roest is gemakkelijk te herkennen aan de kleine, roestbruine puistjes op het blad, van circa 0,5 tot 1,5 mm groot. Hierin zitten de sporen. Soms kleurt het blad rondom het puistje geel. De schimmel overwintert op gewasresten en onkruidbieten. Ruim deze zoveel mogelijk op om aantasting in het volgende jaar zo veel mogelijk te beperken. Bij zware aantasting door roest kan de schade 5 tot 10% bedragen. Om schade te voorkomen, is een fungicidenbespuiting bij de eerste vlekjes het meest effectief en efficiënt
Deel dit bericht
